วันสารทจีน ภาษาจีนเรียกว่า 中元节 (จงเอวียน เจี๋ย)
หรืออีกชื่อเรียกว่า เทศกาลผี 鬼节 (กุ่ย เจี๋ย) ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Chinese Ghost Festival ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 7 ตามปฏิทินทางจันทรคติจีน

วันสารทจีน ชาวจีนที่นับถือศาสนาพุทธจะเน้นกิจกรรมรำลึกถึงบรรพชนผู้ล่วงลับ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่ดวงวิญญาณที่ล่วงลับ รวมถึงอุทิศส่วนบุญให้แก่วิญญาณพเนจรที่ไม่มีญาติ ความเชื่อที่ว่า ยมบาลผู้มีหน้าที่เฝ้าดูแลเหล่าวิญญาณที่อยู่ในขุมนรกจะเปิดประตูนรกขึ้นในวันนี้เพื่อให้วิญญาณเหล่านี้ได้ออกไปสู่โลกมนุษย์ ซึ่งวิญญาณเหล่านี้ถูกเชื่อว่าเป็นบรรพบุรุษรุ่นก่อนๆของผู้คน ที่อาจจะไม่ได้รับการฝังที่เหมาะสมบ้าง ไร้ญาติขาดมิตรบ้าง ก่อให้เกิดประเพณีจัดไหว้เพื่ออุทิศส่วนกุศลไปให้กับบรรพบุรุษของตน รวมไปถึงผีที่ไร้ญาติขาดมิตรเหล่านั้น

ตำนานวันสารทจีนอีกทางหนึ่ง

มีชายหนุ่มผู้หนึ่งมีนามว่า “มู่เหลียน” (พระมหาโมคคัลลานะ) เป็นคนเคร่งครัดในพุทธศาสนามาก ผิดกับมารดาที่เป็นคนใจบาปหยาบช้าไม่เคยเชื่อเรื่องนรก-สวรรค์มีจริง ปีหนึ่งในช่วงเทศกาลกินเจนางเกิดความหมั่นไส้คนที่นุ่งขาวห่มขาวถือศีลกินเจ นางจึงให้มู่เหลียนไปเชิญผู้ถือศีลกินเจเหล่านั้นมากินอาหารที่บ้านโดยนางจะทำอาหารเลี้ยงหนึ่งมื้อ

ผู้ถือศีลกินเจต่างพลอยยินดีที่ทราบข่าวว่ามารดาของมู่เหลียนเกิดศรัทธาในบุญกุศลครั้งนี้ จึงพากันมากินอาหารที่บ้านของมู่เหลียนแต่หาทราบไม่ว่าในน้ำแกงเจนั้นมีน้ำมันหมูเจือปนอยู่ด้วย การกระทำของมารดามู่เหลียนนั้นถือว่าเป็นกรรมหนัก เมื่อตายไปจึงตกนรกอเวจีมหานรกขุมที่ 8 เป็นนรกขุมลึกที่สุดได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัส

เมื่อมู่เหลียนคิดถึงมารดาก็ได้ถอดกายทิพย์ลงไปในนรกภูมิ จึงได้รู้ว่ามารดาของตนกำลังอดอยากจึงป้อนอาหารแก่มารดา แต่ได้ถูกบรรดาภูตผีที่อดอยากรุมแย่งไปกินหมดและเม็ดข้าวสุกที่ป้อนนั้นกลับเป็นไฟเผาไหม้ริมฝีปากของมารดาจนพอง แต่ด้วยความกตัญญูและสงสารมารดาที่ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างสาหัสมู่เหลียนได้เข้าไปขอพญาเหงี่ยมล่ออ๊อง (ยมบาล) ว่าตนของรับโทษแทนมารดา

แต่ก่อนที่มู่เหลียนจะถูกลงโทษด้วยการนำร่างลงไปต้มในกระทะทองแดง พระพุทธเจ้าได้เสด็จลงมาโปรดไว้ได้ทัน โดยกล่าวว่ากรรมใดใครก่อก็ย่อมจะเป็นกรรมของผู้นั้นและพระพุทธเจ้าได้มอบคัมภีร์อิ๋ว หลันเผิน ให้มู่เหลียนท่องเพื่อเรียกเซียนทุกทิศทุกทางมาช่วยผู้มีพระคุณให้หลุดพ้นจากการอดอยากและทุกข์ทรมานต่างๆ ได้ โดยที่มู่เหลียนจะต้องสวดคัมภีร์อิ๋ว หลันเผินและถวายอาหารทุกปีในเดือนที่ประตูนรกเปิดจึงจะสามารถช่วยมารดาของเขาให้พ้นโทษได้

นับแต่นั้นเป็นต้นมา ชาวจีนจึงได้ถือเป็นประเพณีปฏิบัติสืบต่อมากันโดยตลอดด้วยการเซ่นไหว้ โดยจะนำอาหารทั้งคาวหวาน และกระดาษเงินกระดาษทองไปวางไว้ที่หน้าบ้านหรือตามทางแยกที่ไม่ไกลนัก มีนัยว่าเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจของบรรดาวิญญาณเร่ร่อนที่กำลังจะผ่านมาใกล้ที่พักของตน

แต่หัวใจของวันสารทจีนคือ การปลูกฝังให้ลูกหลานได้แสดงความกตัญญูต่อบรรพชน

งานประเพณีทิ้งกระจาดศาลเจ้าพ่อหลักเมือง
จังหวัดสุพรรณบุรี ประจำปี 2563

พิธีเปิดงานในวันที่ *** (ปี 2563 งดกิจกรรมขบวนแห่)
เวลา 08.00 น. พบกับขบวนแห่อัญเชิญเจ้าพ่อหลักเมืองที่ยิ่งใหญ่ ตระการตาซึ่งแต่ละขบวนมีการจัดแสดงทางวัฒนธรรมไทย–จีน ที่หลากหลาย ณ ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองสุพรรณบุรี มายัง สมาคมตงฮั้วฮ่วยก้วง
เวลา 19.00 น. ชมการแสดงมังกร สิงโต หน้าปะรำพิธี

ติดต่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
ที่ทำการปกครองจังหวัดสุพรรณบุรี โทร. 035-535380

ประวัติความเป็นมา และตำนานงานทิ้งกระจาดสุพรรณบุรี
งานทิ้งกระจาดสุพรรณบุรี เป็นพิธีกรรมของชาวพุทธศาสนาลัทธิมหายาน ที่ได้จัดติดต่อกันมาไม่น้อยกว่า 100 ปีมาแล้ว เล่าต่อกันว่า ชาวสวนเชื้อสายจีนในจังหวัดสุพรรณบุรีได้พบแผ่นหิน 2 แผ่น (รูปพระวิษณุกรรมสวมหมวกแขก) ในลำน้ำขณะกำลังรดน้ำปลูกผัก ภายหลังพบว่ามีร่องรอยการสลักเป็นหลักเมือง จึงได้ตั้งศาลเพียงตาขึ้นเพื่อประดิษฐานหลักเมืองนี้ กระทั่ง พ.ศ.2423 เกิดภาวะแห้งแล้ง ข้าวยากหมากแพง ผู้คนอดอยากล้มตาย ชาวเมืองจึงขอพรเจ้าพ่อหลักเมืองให้คุ้มครองและขอให้พ้นจากภัยครั้งนี้ หลังจากนั้นภาวะแห้งแล้งก็เบาบางลงจนหมดไป ชาวบ้านเชื่อว่าเกิดจากอิทธิฤทธิ์ของเจ้าพ่อหลักเมือง จึงเห็นพ้องจัดทำบุญเมืองครั้งใหญ่ สักการะเจ้าพ่อหลักเมือง ทำทานแก่บรรพบุรุษผู้ล่วงลับ เปรตและอสูรกาย 36 จำพวก มีการนำของกินโยนลงมาจากที่สูงเพื่อเป็นการอุทิศให้ทาน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการทิ้งกระจาดนับแต่บัดนั้น

การทิ้งกระจาด เป็นการให้ทานทั้งดวงวิญญาณ และคน ที่ให้ดวงวิญญาณก็มีอาหาร และของใช้ กระดาษเงิน กระดาษทอง ส่วนที่ให้คน ก็เป็นอาหารเจ ข้าวสาร และของใช้ต่างๆ  เมื่อครั้งพุทธกาล ที่พระอานนท์กำลังบำเพ็ญสมาธิปรเวกธรรม อยู่ที่นิโครธาราม เมืองกบิลพัสดุ์ มีอสูรกายตนหนึ่งได้แสดงร่างเป็นเปรต แล้วกล่าวกับพระอานนท์ว่า อีกสามวันพระพุทธเจ้าจะสิ้นพระชนม์ พระอานนท์จึงถามว่าจะแก้ไขได้อย่างไร เปตรตอบว่าจะต้องทำพิธีอุทิศเครื่องอุปโภคบริโภคเป็นไทยทาน พระองค์จึงจะอยู่รอด และจะมีพระชนมายุยืนนานอีกด้วย พระอานนท์จึงทูลให้พระพุทธเจ้าทรงทราบ และทรงโปรดให้ประกอบพิธีเมตตาธรรม ด้วยการโปรยทาน งานบุญทิ้งกระจาดจึงเกิดขึ้นด้วยเหตุนี้

โดยเริ่มกลางเดือน 7 ของจีน แต่จะตรงกับเดือน 9 ของไทยทางจันทรคติ เป็นเวลา 5 วัน 5 คืน พอวันที่ 3 จะเป็น วันทิ้งกระจาดฟ้า โดยจะมีการทิ้งสิ่งของหรือไม้ติ้วที่มีหมายเลขเขียนไว้จากที่สูงลงมา ผู้ที่มาชมงานถ้าใครรับไม้ติ้วได้หมายเลขไดก็นำไปรับสิ่งของตามหมายเลขนั้น ซึ่งมีค่ามากน้อยลดหลั่นกันแล้วแต่โชค ส่วน งานทิ้งกระจาดดิน จะต่างกับการทิ้งกระจาดฟ้าตรงที่ของนั้น จะทิ้งไว้บนพื้นดิน เพราะถือว่าการทิ้งกระจาดดิน เป็นการทิ้งทานให้แก่พวกภูตผีปีศาจทั้งหลาย

ในวันแรกของงานทิ้งกระจาดจะมีขบวนแห่ที่สวยงาม มีความยาวและยิ่งใหญ่กว่างานใดๆในจังหวัด มีขบวนเชิดสิงโต มังกร ขบวนธงทิว โดยสาวงามจากท้องถิ่นต่างๆในจังหวัด มีชุดฟ้อนรำลำกลองยาว ล่อโก๊ว ที่สำคัญคือมีขบวนหาบสิ่งของเพื่อไปอัญเชิญเจ้าพ่อหลักเมือง โดยนำมาเพียงกระถางธูปแทนเท่านั้น จากนั้นก็นำมายังสถานพิธีที่สมาคมจีน จะมีการออกร้าน แสดงสินค้า และมหรสพต่างๆ โดยเฉพาะงิ้ว

ค่าพิกัด GPS 14.470647, 100.119896