เขมรโรง
บ้านเขมรโรง หมู่ที่ ๑ตำบลองค์พระ
อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี
เป็นเส้นทางชักลากไม้เก่าสมัยที่ป่าแถบนี้ยังเปิดให้มีการสัมปทานไม้
และถูกปิดลงในปี ๒๕๒๔ ก่อนจะจัดตั้งเป็นป่าชุมชนบ้านป่าคู้ล่าง
เส้นทางของเขมรโรงแบ่งเป็นสองช่วง ช่วงแรกประมาณ ๓ กิโลเมตร
เข้าสู่บ้านเขมรโรงและวัดเขมรโรงเป็นเส้นทางดินและทางที่เป็นโขดหินตะปุ่มตะปั่มตามเส้นทางขึ้นสู่ยอดเนินต่างๆ
ซึ่งมีเนินชันยาวๆอยู่ทั้งหมด 3
แห่งก่อนถึงหมู่บ้านช่วงฤดูฝนทางค่อนข้างลื่นแต่ฤดูแล้งนั้นไม่สู้ยากนัก

ส่วนเส้นทางช่วงที่สองนั้น จะอยู่ถัดจากหมู่บ้านไป
ซึ่งเป็นทางตัดลัดเลาะซอกแซกไปตามป่าไผ่
บางครั้งก็ทะลุออกพื้นที่ทำข้าวไร่ วกกลับเข้าสู่ราวป่าไผ่ และค่อยๆ
ไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ มีเนินชันดักเป็นช่วงๆ สั้นบาง ยาวบ้าง
ในช่วงฤดูฝนป่าแห่งนี้จะเต็มไปด้วยเห็ดโคนมากมายตลอดเส้นทางจนกระทั่งถึงเนินชันยาวมากกว่า
๕๐๐-๖๐๐ เมตร ที่จะตัดขึ้นสันปันน้ำด้านบนยอดเขาที่มีชื่อว่า
สันเขาป่าคู้ล่าง
อย่างไรก็ตามหากขึ้นไปสู่สันเขาด้านบนซึ่งมีความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ
๘๐๐ เมตร จะสัมผัสได้ถึงสายลมเย็นๆ
ที่พัดโชยแผ่วเบามาปะทะกายไล่เหงื่อไคลที่ชุ่มโชก
ช่วยบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยได้มากโข
โดยเฉพาะการได้ยืนชมวิวแบบเบิร์ดอายส์คล้ายกับนกมองลงมาจากที่สูงเปิดโล่งทำให้มองเห็นทิวเขาสีเขาทะมึน
ถูกซ้อนทับสลับเรียงรายสูงต่ำราวกับลูกคลื่นในท้องทะเล
โดยมีน้ำเอ่อของเขื่อนศรีนครินทร์สะท้อนแสงยามบ่ายเป็นไข่แดงอยู่ใจกลาง
ทางฝั่งทิศตะวันตก

ป่าไผ่เริ่มหายไปกลายเป็นป่าเต็ง
ป่ารังถูกแต่งเติมด้วยต้นปรงและไม้ดอกแปลกตาขึ้นเรียงรายสะล่อนแต่งเติมสีสันให้ยอดเขาแห่งนี้น่าพิศมัยสำหรับผู้ที่นิยมไพรถัดออกไปไม่ไกลเกินสายตาป่าสนสองใบซึ่งหายากในเขตภาคกลางและขึ้นอยู่เพียงแห่งเดียวที่พุเตยถือเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจกลับขึ้นเบียดเสียดกันแน่นขนัดและพบได้มากมายบนเทือกเขาแนวเดียวกันนี้
ในช่วงฤดูหนาวจะปกคลุมไปด้วยทะเลหมอกที่สวยงามมากอีกแห่งหนึ่งของภาคกลาง
สถานที่ติดต่อเข้าชม :
อุทยานแห่งชาติพุเตย
๐-๓๕๔๔-๖๒๓๗,
๐๘-๑๙๓๔-๒๒๔๐
|